आज सकाळी दूध घ्यायला भय्याकडे गेलो.. तिकडे एक दारुडा उभा होता तो बहुतेक त्या भय्यांचा मित्र असावा.. त्या दारुड्याच्या डोक्याला लागलें होते पट्टी बांधली होती तरी रक्त टपकत होतं... भय्यां त्या दारुड्या ला म्हणाला.. जो दारू पिता ना वो कभी सुखी नही रहेता... त्याला भय्यां म्हणाला कितने बेटे हें? दारुडा म्हणाला २... भय्यां म्हणाला शादी हुई होगी.. बहू-लाडके अलग हुये होंगे?? दारुड्याने मान डोलवून होकारअर्थी मान डोलवली... भय्यां म्हणाला देखा उपरवाले की लकडी का आवाज नही होता.. मी शांतपणे गप्पा ऐकत होतो... पुढे भय्यां दारुड्याला म्हणाला तुम्हे लडकी हे?? दारुडा हो म्हणाला.. १ लडकी हें.. *भय्यां म्हणाला लडकी की शादी करनी हे क्या?? एक मारवाडी हे.. बहोत पैसे और खेती हें.. अच्छा काम हे लडका मेहनती हें... तुम्हारे लडकी के नाम प्लांट करेगा तब करना शादी.. वो तुम्हे दहेज भी देगा.. दारुडा शांतपणे ऐकत होता.. मग भय्यां माझ्याकडे बघून म्हणाला.. वो क्या हे ना मारवाडी मे लडकी नी मिलती हे भाई.. वैसे भी लडकी अपने घर आई की वो अपनी हो जाती हे.. बराबर ना... मी एक स्माईल दिली आणि निघालो.. मनात विचार आला अश्याच जाती संपणार निदान मनातून तरी जातनिर्मूलन होईल !!
No comments:
Post a Comment